Falen & halen

Twee weken geleden heb ik mijn laatste vakgerichte examen van dit jaar gehaald, ik heb een stage voor volgend jaar (waar ik al in juli, dus volgende week!!!, mee begin) en ik mag meedoen aan het HLO traject. Dit alles betekent dat ik volgend schooljaar mijn stage moet halen met een beroepsexamen, het HLO traject moet rocken en voor de vakken Nederlands, Engels en Rekenen nog een examen moet doen. De rest van de vakken heb ik allemaal al behaald. Hóe gek!

Het laatste examen van dit jaar was een theoretisch examen over chromatografie. Dit is mede het onderwerp voor mijn beroepsexamen op stage. Wat zorgde voor best wat prestatie druk om het wel echt met een goede voldoende af te sluiten. Het praktische en mondelinge gedeelte van dit vak had ik al behaald met een Goed.

Voor de toets had ik samenvattingen gemaakt, filmpjes bekeken, lessen teruggekeken en powerpoints bestudeerd. En tóch raakte ik 5 minuten voor het examen best in paniek. Kende ik alles wel goed? Voorbewerking?! Moest je dat ook leren? Shit! Weet ik dat wel?

En ja hoor. Raad eens wat vraag numero uno was op de toets?
Gegeven: twee manieren van voorbewerking. Vraag: Leg uit hoe deze twee voorbewerkingsmethodes werken en kies de juiste methode voor het bovengenoemde monster.
《 Kortsluiting 》
Het gevolg was dat ik ongeveer de eerste 5 vragen volledig oversloeg, 1 vraag invulde en vervolgens weer 3 vragen oversloeg. Het was één grote ramp.

Voor deze toets kregen we 3 uur de tijd. Volgens de docente hadden we maar 1,5 uur nodig. En volgens mij heb ik er uiteindelijk ongeveer 2 uur over gedaan. Alles kunnen invullen. Wel met voor mijn gevoel sowieso 50% foute antwoorden.

Ik baalde enorm. Vooral omdat ik een sterk gevoel had dat ik tegen mijn nieuwe stageplek moest gaan zeggen dat ik precies dít onderwerp niet had behaald. En het leukste van alles was ook nog dat de herkansing pas volgend schooljaar gedaan kon worden. Gelukkig kon ik het wel vrij snel loslaten. Ik kon er toch niets meer aan veranderen. Alleen maar wachten …

Verbazingwekkend genoeg kreeg ik twee dagen later al een mail binnen met als onderwerp: Resultaten VCH. Mijn hartslag piekte omhoog. Met best wat angst scrolde ik door de lijst met beoordelingen op zoek naar mijn leerlingnummer (Overigens iets wat súper gericht is op onze privacy (not). Namen mogen niet meer met de beoordelingen gemaild worden maar leerlingnummers die je gewoon kunt opzoeken wel (?)). Toen ik mijn nummer gevonden had en mijn resultaten zag kon ik maar 1 ding zeggen. Holy fack Holy fack Holy fack. En dat dan zo ongeveer 10 keer.

Ik had een 10,0 voor de vragen waar ik het slechste gevoel over had en een 8,7 voor het deel waarbij ik dacht dat het nog wel oké was. Nog steeds geloof ik het niet. Ongelovig in mijn eigen kunde dat ik ben, heb ik meteen mijn docente een mail teruggestuurd waarin ik haar bedankte voor het sturen van de resultaten en vroeg of we de examens nog in mochten kijken. Hier heb ik (natuurlijk) nog altijd geen reactie op terug.

Ook werd ik vrijwel meteen gebeld door twee klasgenootjes. Met één heel duidelijke waarschuwing die meteen uit de telefoon galmde zodra ik opnam. Ik mocht nooit meer stressen, klagen, zeuren en onzeker zijn over een toets. Per direct verboden.

En weet je, ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. Hóe irritant en frustrerend is het als iemand super onzeker en gestresst doet en vervolgens het hoogste cijfer van de klas haalt. En niet 1x, maar als constante herhaling.

Op een gegeven moment zou je wel denken dat ik vertrouw in mezelf, mijn kunde en intelligentie. Maar toch elke keer weer weet ik het gewoon niet zeker. En het voelde dit keer écht zo dat het vreselijk fout was gegaan. Ik geloof het nogsteeds niet.

Ook mensen om me heen kunnen eigenlijk niet meer zo blij zijn als dat ik nog altijd ben wanneer ik een hoge beoordeling haal. “Super goed! Maar we hadden eigenlijk toch al niet anders verwacht”.

Ik sprong in ieder geval een gat in de lucht na het zien van deze resultaten. En ik zal een gat in de lucht blijven springen bij hoge beoordelingen. Al hoop ik ook dat ik íets meer zelfkennis krijg over mijn eigen kunde en misschien al een gat in de lucht kan springen zonder dat ik de beoordeling nog heb gekregen.

Weg met de gedachten dat je maar beter alles negatief kan inschatten omdat het dan alleen maar positief kan uitvallen.
En omarmen van het vertrouwen in jezelf en je eigen kunde. Geloven in jezelf is denk ik een van de grootste geschenken die je jezelf kunt geven. Mij lukt het nog niet. Maar ik kom er wel. Ik zal in ieder geval nooit naast mijn schoenen lopen ;).