Making it

Deze maand was en is nog steeds een drukke maand voor mij. Begin juli startte ik namelijk met mijn tweede stage als chemisch-fysisch analist. Aanvankelijk zou ik hiermee starten in september, maar dit bedrijf heeft mij gevraagd of ik eerder kon beginnen.

Mijn vorige stage heeft mij onwijs geholpen in mijn eigen zelfvertrouwen omtrent werken en stage. Ondanks de struggles die ik daar ook heb ervaren, was ik meer dan klaar om mezelf opnieuw te bewijzen en te shinen bij een nieuw bedrijf. Dit mede omdat mijn vorige stagebedrijf me langer wilde houden als werkneemster en me eigenlijk helemaal niet kwijt wil.

Vol goede moed, zelfvertrouwen en zin ging ik mijn eerste stagedag tegemoed. Gek genoeg zonder veel zenuwen. Ik had er vertrouwen in dat ze blij met me zouden zijn als stagiair en dat ik het goed ging doen. Hoé fijn!

De eerste dag was slopend. Onwijs veel nieuwe indrukken en informatie, geen vast werk dus de tijd ging waanzinnig langzaam en toch al meteen een hoop wat ik moest doen. Tegen het einde van de dag werd mijn telefoon ineens geblokkeerd. Ik kon niks meer doen en moest mijn PUK-code invullen om mijn telefoon te ontgrendelen. Om informatie te lezen en testen te maken had ik echter mijn telefoon nodig. Dit was tevens ook het enige wat ik nog kon doen, dus zat er niets anders op dan naar huis gaan. Zonder enig idee van treintijden en looproutes ben ik maar mijn wazige richtingsgevoel gaan volgen naar het treinstation. In de hoop dat ik thuis het pasje met de PUK-code kon vinden. Best confronterend hoe afhankelijk je dan ineens bent van je telefoon en internet. Tegelijkertijd ook wel heel relaxed dat ik even geen telefoon en internet had :). Ik ben gelukkig thuis gekomen en de PUK-code heb ik ook kunnen vinden.

Zo waren er de afgelopen 3 weken nog wel meer van dit soort momentjes die fout gingen en als geluk bij een ongeluk weer werden opgelost, zoals het per ongeluk wissen van de resultaten van een kleurmeting.

Mijn stage vind ik tot nu toe erg leuk. Ik leer er veel, het is relaxed en qua bedrijf zo anders dan mijn vorige stageplek.
Wel ben ik dankbaar dat ik in augustus mijn stage even mag pauzeren. Hoe ik de afgelopen weken door en door ben gegaan met stage, werk, vrienden, gezin, etc., is ongelooflijk. Ik voel me happy, relaxter en kan zoveel meer aan.

Natuurlijk heeft deze periode ook zeker momenten gehad waarin ik mijn grens was gepasseerd. Zeker in de eerste twee weken van juli, de begin periode van mijn nieuwe stage, met ook nog werken, volle weekenden en erg slecht slapen (ongeveer 6 uur per nacht, met geluk). Ik kreeg wallen, voelde me zwak en emotioneel. Ik wilde alles doen en super goed presteren. Maar vergat daarbij om aan mijn eigen welzijn te denken. Dit is iets wat ik blijvend lastig vind. Ook het inschatten van wat ik aan kan en wanneer ik beter mijn rust kan pakken en hoe ik die rust dan het beste kan pakken vind ik enorm lastig. Gelukkig probeer ik steeds vaker naar mezelf te luisteren en wanneer dat lukt voelt het mega goed.

Hetgeen wat mij deze periode veel rust en ruimte heeft gegeven is bedenken dat wanneer er iets mis is gegaan, je er niets meer aan kunt doen. Je kunt het alleen meenemen naar de toekomst en zorgen dat het niet nog een keer gebeurt. En.., wees jezelf. Als anderen die persoon die je bent niet leuk vinden, not your problem.