Even bijpraten

Ik heb twee keer de blog overgeslagen, gewoon omdat ik niet wist waar ik het over moest hebben. En nog steeds heb ik geen idee. Ik leg teveel druk op mezelf om een blog te schrijven die anderen leuk vinden. Dit terwijl het beter is om gewoon te schrijven voor mezelf. Schrijven wat ík leuk vind. En als een ander dat dan leuk vindt om te lezen, is dat mooi mee genomen. Leerproces!
Dus nu denk ik, laat ik het maar gewoon over mijn leven en gedachtes hebben. (Want dat doe ik eigenlijk al 27 blogs lang 😉).

Bij deze de rode lijn aan gebeurtenissen van vorige week ..

In de chaos van wat er allemaal gaande is en tegelijkertijd in de stilte van het niets, zit ik gevangen. De afgelopen tijd gebeurt er in mijn leven zó veel en tegelijkertijd zo weinig. Ik werk, ga naar school, spreek af met vrienden en doe daarnaast nog andere extra dingetjes. (Dit klinkt misschien voor een student niet veel, maar voor mij zijn mijn bezigheden van de laatste tijd niet te vergelijken met wat ik hiervoor aankon/deed). Daarnaast verzuip ik mezelf in Netflix series.., uren lang.

Ik ben vaak & veel moe. Maar de vraag is, komt dat omdat ik zo veel doe óf omdat ik eigenlijk niets uitvoer?

Een duidelijk signaal dat mijn hoofd te vol was of dat ik alleen oog had voor het heden, was dat ik me compleet vergist had in de datum van mijn Nederlands en Engels examen. Dit examen stond gepland op dinsdag, maar in mijn hoofd én in mijn agenda had ik staan dat het op woensdag was. Twintig minuten nadat mijn examen eigenlijk was, werd ik gebeld door mijn Nederlands docente met de vraag waar ik was. Nogal in shock over dat ik me vergist had, ben ik alsnog snel naar school gereden én heb ik mijn examens gehaald met een 9,2 voor Nederlands en een 10,0 voor Engels. (Dit was overigens twee keer het examen ‘gesprekken voeren’, waarbij voor engels mijn engelstalige stage ervaring goed van pas kwam).

Eind goed, al goed.

De volgende dag stond er een online vergadering ingepland. En je raadt het misschien al, ook die was ik volledig vergeten. De herinneringsemail op dinsdagavond was onmisbaar.

Op dit moment weet ik niet of het een goed of een slecht teken is dat ik dingen vergat. Voor mijn gevoel ben ik constant aan het ontwikkelen en veranderen. En hierin lijkt het me niet helemaal te lukken om dit in kleine stapjes te doen. Ik vind het fantastisch dat ik dingen wat meer los kan laten, meer in het nu kan zitten en dat ik gewoon kan denken “we zien wel hoe het loopt”. Maar ik mis wel een beetje duidelijkheid, planning en structuur. Dagen vliegen voorbij en gaan tegelijkertijd onwijs langzaam. Dus voor de komende tijd hoop ik wat meer van die planning”spirit” terug te krijgen zonder dat ik het relaxtere denken verlies.

________________________________________________

De 2^e aflevering van MBO’ers Pakken Aan is online gekomen op youtube. De ambassadeursverkiezing verloopt vliegensvlug. Over ongeveer een maand (17 mei) is het ambassadeursgala waarbij dé MBO ambassadeur 2021 gekozen gaat worden. Deze verkiezing heeft me nog meer inzicht gegeven in hoe talentvol MBO’ers kunnen zijn. Alle ambassadeurs zijn unieke personen met eigen talenten. En allemaal willen we het liefst 1 ding; het MBO beter belichten en de grote waarde van MBO’ers laten zien. Ook heeft het me meer zelfvertrouwen en een beter inzicht in mijzelf gegeven. In de 2e aflevering kun je zien dat ik straal. Díe Tjesse hoop ik nog heel heel veel vaker te zien.

– De linkjes naar de twee afleveringen kun je vinden op de pagina ‘Meer van mij …’
mocht je interesse hebben. –

________________________________________________

Ik merk in veel dingen, bijvoorbeeld de online vergadering, school en ook het ambassadeursschap, dat ik nog niet genoeg inzie wat ik eigenlijk allemaal kan. Ik trek me toch snel terug en/of word gespannen terwijl het uiteindelijk altijd goed gaat. Ik kijk op naar heel veel mensen en baal er al snel van dat ik bijvoorbeeld niet ‘dat idee’, ‘dat talent’ of ‘die intelligentie’ heb.
Waarom ik zo’n “zwak” beeld van mezelf heb gecreëerd en wanneer dat dan is ontstaan, weet ik niet. Ik zal mezelf moeten blijven herinneren dat dat beeld onjuist is. Maar zoals het nu gaat, ga ik wel de goede richting op. En dan, op een gegeven moment, zal die herinnering niet meer nodig zijn.