De grens

Vorige week was voor mij nogal een pittige week. Ik liep 4 dagen stage van half 9 tot 5, moest mijn stageverslag afronden en inleveren, had een zangles, nam deel aan een vergadering van de studentenraad, had de eerste online bijeenkomst van MBO’ers Pakken Aan, moest naar fysiotherapie, was bezig met het aanleren van een dans en probeerde ondertussen ook nog sociale contacten te onderhouden.

Wat ik vooral aan mezelf merkte was dat ik zocht naar afleiding. Naast de verplichte dingen probeerde ik bezig te blijven met dingen die ik leuk vind om er zo voor te zorgen dat er geen ruimte meer was voor zenuwen, stress en negatieve gevoelens. En dat hielp. De zenuwen die ik aan het begin van de week nog ervoer, waren al gauw verdwenen. Maar tegen het eind van de week merkte ik ook dat ik uitgeput raakte. De kwetsbaarheid kwam naar boven, de zenuwen kwamen terug en ik had geen energie meer om het om te zetten. Meerdere malen in die week heb ik me afgevraagd of ik mijn grens over ging. Maar al die keren kreeg ik mezelf er ook weer bovenop.

Bepaalde dingen/activiteiten kunnen een dusdanige kik geven, een zelfverzekerdheidsboost en plezier waardoor de energie die het kostte niet meer opwoog tegen wat ik ervoor terug kreeg. Maar er zijn ook dingen/activiteiten die die kik niet geven. Wanneer weet ik wat me die boost geeft en wat niet?

Mijn “grens” voelt als onbekend terrein. Wat kan ik wel doen, wat kan ik niet? Wanneer is iets teveel en wanneer is iets juist verrijkend. Is dit slim om te doen of is dit gewoon super dom? Voel ik me nu alleen moe of is ál mijn energie uit mijn lichaam verdwenen?

Best vaak heb ik dingen niet gedaan omdat ik dacht dat het teveel voor me zou zijn of omdat ik bang was voor het gevolg. Ik geloof erin dat ik mezelf in zoverre ken dat ik kan aanvoelen of ik iets wel of niet trek. Maar ik geloof er ook in dat ik mezelf soms te zwak inschat. Het moeilijke hieraan is dat op het moment dat ik mezelf zwak inschat, ik me ook zwak ga voelen.

Om jezelf en je eigen grens beter te leren kennen moet je fouten durven maken, willen ontdekken en open staan voor álles wat je voelt en ervaart. Dat is niet altijd makkelijk, zeker niet wanneer je een “foute” beslissing hebt genomen en daarvan de gevolgen moet ervaren. Maar zo weet je wel wat je de volgende keer níet moet doen.

Verantwoordelijkheid nemen voor een keuze die mogelijk slecht uit kan pakken vind ik verschrikkelijk. Graag overlegde ik dan ook met mijn ouders of vrienden zodat mijn keuze gebasseerd was op meerdere meningen en zo was er dus ook in mijn hoofd gedeelde verantwoordelijkheid. Hier wil ik vanaf. Ik wil mijn eigen verantwoorlijkheid volledig leren te nemen. Want ook door de verantwoordelijkheid te verdelen of af te schruiven wordt mijn eigen grens niet meer gebasseerd op mijn gevoel en mening maar op het gevoel en meningen van meerdere mensen.

Kortom, het leven is druk, er gebeurt veel en er is eigenlijk al snel te weinig tijd om alles te doen wat je wilt doen. Hierin moet je keuzes maken. En soms vallen die keuzes goed uit en soms had je beter iets anders kunnen kiezen. Het belangrijkste is dat je je eigen grens leert kennen en 100% achter elke eigen keuze staat.

Ik wil ontdekken, fouten durven maken, gemaakte fouten leren te accepteren en zo steeds dichter bij mezelf komen.

“Challenge yourself; it’s the only path which leads to growth” – Morgan Freeman