Even in het nu.

Tegenwoordig gebeurt er zoveel om ons heen. Werk, school, verkeer, mensenmenigten en nu ook al een tijd Covid-19 waar iedereen mee bezig is.

Ondanks die drukte is het belangrijk om zo bewust mogelijk in het moment te leven. Zo worden dingen die voor je gevoel belangrijk zijn ineens onbelangrijk en worden de kleine mooie dingen ineens prachtig en bijzonder. Je doorleeft alles om je heen, accepteert, laat los en geniet. Het lukt mij nog niet om constant in het moment/in het nu te leven. Maar áls het me lukt, voelt het heerlijk.

Voor mij als o.a. hoog sensitief persoon kan deze maatschappij waarin we nu leven best hectisch, druk en vermoeiend zijn. En dit kan een uitwerking geven op je fysieke en mentale gesteldheid. Zo merk ik dat ik best snel vatbaar ben om ziek te worden, overstressed te raken of de balans te verliezen.

Momenteel probeer ik een positieve mindset vast te houden. Op zich lukt dat aardig. Al blijf ik, net zo als ieder ander mens, ook wel momenten of dagen houden waarin ik die positieve mindset thuis in een laatje ben vergeten. Ik ben altijd al een schommelaar geweest in mijn emoties en ook mijn gedrag. Mijn moeder zei vroeger ook wel: “Jantje huilt, Jantje lacht”. Zoals ik in een vorige blog noemde dat ik geen middenweg kon vinden in de hoeveelheid “moeite” die ik stopte in mijn werk voor school, zo vond (en vind) ik het ook lastig om een middenweg te vinden in mijn gedrag en emoties. Ben ik blij? Dan ben ik héél blij, druk, gek, aanwezig en denkt iedereen op een feestje bijvoorbeeld dat ik nèt een glaasje teveel op heb terwijl ik soms niet eens iets heb gedronken. Ben ik down? Dan ben ik ècht down, moe, stil, afwezig, in mijn gedachten, verdrietig en moeilijk vrolijk te krijgen. Hierin kan ik ook erg snel de sfeer in de ruimte beïnvloeden. En ik kan je zeggen, dat is niet prettig. Want dan zit je niet alleen met je eigen emoties, leuk of niet leuk, maar voel je je ook nog schuldig omdat je een ander daarmee belast.

Gelukkig lukt het me tegenwoordig wel steeds beter om minder in het zwart/wit te leven en ook de extreme uitingen zijn vrijwel niet meer aanwezig. Natuurlijk ben ik nog steeds een schommelaar en een emotiedoos maar er zit nu wel degelijk een betere “flow” in.

De maatschappij die me soms teveel is, de wens voor positiviteit en het schommelen in emoties zorgen er ook voor dat ik bijvoorbeeld niet graag naar het nieuws kijk. Het zijn vaak zulke negatieve berichten, verdriet, angst.. Dit kan bij mij dusdanig mijn stemming beïnvloeden dat ik het liever ontwijk. Zo staan ook films met veel geweld boven aan mijn lijstje van NIET kijken.

Er wordt steeds meer van je verwacht in het dagelijks leven op je werk en privé. Je moet maar mee kunnen met de rest, dezelfde meningen delen of in ieder geval een sterk debat kunnen aangaan. Het echt delen van je emoties en je sores voelt steeds meer als een raar principe. Hierdoor wordt de drempel tot volledig jezelf zijn en jezelf laten zien steeds een beetje groter.

Ik hoop dat het mij lukt, op deze site én in het echte leven, mijn volledige zelf te laten zien. Met mijn positiviteit, negativiteit, overwinningen en valkuilen.

Echtheid is de kracht. Jezelf zijn is the key.

This is me.